Kreatywność dziecka- jak jej nie zniszczyć?

      Z kreatywnością rodzi się każdy. Najlepszym tego dowodem są dzieci, które od samego początku są zainteresowane światem. Einstein mawiał, że wyobraźnia jest ważniejsza od wiedzy. Trudno się tu z nim nie zgodzić. 

    To właśnie wyobraźnia sprawia, że dziecko odkrywa i tworzy wspaniałe rzeczy, a także ma wiele pomysłów na zdobywanie wiedzy o świecie. 

    Kreatywność zawsze kojarzyła mi się z wolnością, ponieważ dając prawo wyboru, możliwość samodzielnego podejmowania decyzji rozwijamy w dziecku kreatywne podejście do świata. 

     Nie możemy dać dziecku plasteliny i nakazać mu ulepić to czego my oczekujemy. Nie możemy kierować jego działaniami, musimy pozwolić mu na jego własne pomysły i inspiracje. Bywa, że praca dziecka nie zawsze wydaje się nam dorosłym odkrywcza, ale dla dziecka jest formą,      w której się wyraża, czuje swoją moc sprawczą. 

     Kreatywność nie ogranicza się do sztuki i rzemiosła. To przede wszystkim sposób myślenia, postrzegania życia i korzystania z własnych doświadczeń w niekonwencjonalny sposób. Innymi słowy, kreatywność jest częścią inteligencji i sprawia, że wszystko jest możliwe!

    Moje rozważania i przemyślenia na temat kreatywności i tego jak my dorośli sobie z tym radzimy, podjęłam po tym jak w karcie pracy moich 5-latków zobaczyłam taką oto stronę 

z poleceniem: ,,W każdej grupie przedmiotów jest element, który nie pasuje. Znajdź go, skreśl i uzasadnij swój wybór'':

     W sumie myślałam, że to zadanie, które zrobimy ,,w sekundę'' przecież od razu widać, że to motor nie pasuje. Okazało się, że to widziałam tylko ja.

A co widziały dzieci?

-nie pasuje cabriolet, ponieważ tylko on jeden ma kolor niebieski,

-nie pasuje traktor, bo tylko on ma koła z wypustkami,

-nie pasuje straż pożarna, bo tylko ona ma drabinę,

-nie pasuje wywrotka, bo tylko w niej można wozić piach,

-nie pasuje betoniarka, ponieważ tylko ona ma 6 kół,

-nie pasuje staż, bo tylko ona pomaga ludziom i ma sygnał jak jedzie,

-nie pasuje motor, ponieważ w nim można zmoknąć 

(tak, tak od razu dopytałam: ,,a w cabriolet?, i tu też szybka odp. dzieci: ,,ale, ma naciągany dach''. 

Itp.

Czyż to wszystko nie logiczne?

Czy pomimo moich oczekiwań, mogłam się nie zgodzić z którąś z tym wypowiedzi? 

      Dyskusja okazała się na tyle intrygująca, iż pomysłów było z minuty na minutę coraz więcej,a każdy z nich zaskakiwał mnie coraz bardziej.

     Oczywiście ogromnie ucieszyło mnie pobudzenie moich dzieci, które niczym Sherlock Holmes poszukiwali odpowiedzi.

    W trakcie zapomniałam o tym, że na początku niby to ja byłam w roli ,,tej, która wie'', okazało się, że wiem mniej.

Nie miałam tylu pomysłów, a co w sumie najbardziej zauważalne -nie szukałam ich! Nie szukałam, założyłam od razu, że jest jedna odpowiedź i że każdy to widzi.

    Moje 5-latki założoną przez autora odpowiedź tj. motor jest jednośladowym pojazdem oczywiście za chwile też podali, a dla tych, którzy tego nie widzieli wykonaliśmy mały pokaz.

    Dlatego warto pozwolić dzieciom zdobywać własne doświadczenia nie ujawniając im rezultatu z góry, warto też czasem zmienić plany i pozwolić by sytuacja sama się rozwijała.

     Życzę kreatywności i cierpliwości każdego dnia :)